Miłość do samego siebie jest jedną z najtrudniejszych a zarazem najważniejszych umiejętności w życiu. Miłość do samego siebie jest jednym z najpiękniejszych prezentów jaki możemy sobie podarować.
Trudną sztuką jest spojrzenie w siebie, w głąb swojej duszy, przyjrzeć się swemu ciału i stwierdzić: Jest super! O to mi zawsze chodziło, właśnie tak chciałem wyglądać, czuć się i myśleć. Dla wielu z nas jest to nie do pomyślenia aby tak siebie ocenić. Niektórzy pewnie pomyślą, no tak, ale jak mam pokochać siebie skoro jestem gruby, nie mam zainteresowań, jestem leniwy? A czyż nie są to swoiste objawy braku miłości? Jak można mówić o miłości, kiedy nie ma w nas poczucia, żeby o siebie zadbać? Jeżeli siebie kochasz, to dbasz o siebie, szanujesz siebie, troszczysz się o siebie - to jest właśnie miłość!
Miłość do siebie przekłada się na wszystkie bardzo kluczowe sfery naszego życia. Dobrze się odżywiasz, rozwijasz, znasz siebie i swoje granice, znasz swoje słabe strony - akceptujesz je, mocne strony zaś wykorzystujesz, nie narażasz siebie na niebezpieczeństwo np. przez zaniedbanie, które może doprowadzić do poważnych schorzeń i chorób takich jak np. otyłość. Dbasz o swoje otoczenie, troszczysz się o porządek, o czystość, o to aby czuć się dobrze. Dbasz świadomie nie tylko o siebie ale również o swoją rodzinę, przyjaciół bo chcesz czuć się dobrze, kochać i być kochanym. To jest właśnie miłość.
Nie jest prawdą, że miłość jest darem, który raz otrzymany zostaje z nami na zawsze. Wręcz przeciwnie, dojrzała miłość jest cudownym wysiłkiem, który będzie towarzyszył nam przez całe życie. Odcienie szarości nie istnieją, brak pozytywnych uczuć wobec siebie spowoduje wypełnienie tej przestrzeni złym nastawieniem, które przysporzy wielu ran i cierpień. Gdy buduje się w nas smutek i wrogość dokonujemy autodestrukcji. Dojrzała miłość jest najlepszym dowodem odpowiedzialnego życia. Miłość nie jest ślepym poklepywaniem siebie po ramieniu i akceptowaniem wszystkiego. Nie chodzi o to, by rozpływać się nad swoją osobą, bo to fałszywe, ważne jest by dostrzegać w sobie cechy, z których nie jesteśmy do końca dumni, ale mamy do nich pozytywny stosunek. Wobec siebie nie można być obojętnym, nie można nie zauważać swoich potrzeb, nie można odbierać sobie miłości.
Nie otworzymy się na innych ludzi, jeżeli będziemy zamknięci na swoje potrzeby, nie pokochamy drugiego człowieka, jeżeli nie pokochamy siebie. Wiele osób szczerze nie potrafi zdefiniować uczuć wobec siebie, łatwiej przychodzą odpowiedzi na pytania o uczucia wobec innych. Warto jest czasami podjąć wyzwanie, uświadomić sobie swoją postawę, albo zmienić ją na lepsze.
Przed nami tyle pięknych chwil, uczuć, dni, które pojawią się po tym, kiedy nauczymy się szczerze i bezwarunkowo kochać siebie. To tak jakbyśmy sami zapalili światło w ciemnym pokoju. Warto obdarzyć się miłością, bo to romans na całe życie! Bo obdarujemy siebie najpiękniejszym prezentem jeżeli codziennie rano będziemy powtarzać sobie do lustra „Kocham Siebie. Jestem z Siebie dumna/dumny”.